Blog, Şiir

AZİZ NAYIR – NEVRUZ GİBİ

seni dalından kırılmış bir nevruz gibi

dikeninden kanayan yaban gül gibi

 

dili bozuk hüznü revan ak ağaçlar arasında

kurumuş nehir yataklarında yitmişliğimdir

kirletebilirim ellerimi yokluğunla yıkadıkça

 

bulanık beyaz ağuyla susuyorum

kapılar kapanıyor sokağa çıkmak yasak

eylül eylül bakıyorsun ardımdan ıslak

kim bilir hangi bozuk saatin akrebindeyiz

 

yüzümde bir gülümseme ağlamalardan beter

yırtık bir mektup gibiyim beklentiye aykırı

kırıp atacağım bu şişeyi  kim basarsa bassın üstüne

 

kaskatı kesilen hayatlar bildiğimdir

yazın-bu bildirimdir ansıyanlara

bardakta kalan suyun çöl özentisi

boğazlanmış göllerin irkilişidir

 

seni boynundan vurulmuş kör ceylan gibi

mayınına aşık bir batık gibi

uzamış parmaklarımla değmesiz ve umarsız

yanlış bir zamanın takvimi gibi

 

mevzilenmiş bir gök bu büsbütün bize karşı

tuz buz olmak kalabalık sayılmıyormuş

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir