Mantığını dört duvarın arasına sıkıştırıp dışarı kaçan bir adamım ben altı üstü. Yüzünü fırça tarak ile parçalayan, saç diplerini tahta fırçasıyla okşayanlardanım. Tenine kadın eli değdiğinde deri değiştirip kendi ruhunda kamufle olanlardanım. Ben adam tanımını sözlüklerde bırakıp hayatını serserice yaşayanlardanım. Ben sizden değilim aslında. Yitirilmiş ne kadar "tanım, duygu, anı, hatıra," aklınıza ne geliyorsa işte; tamamının kaybolduğu boşluk benim. "Ben; 175'e 68 cm ölçülerinde bir vücuda hapsedilmiş cesetin ham maddesiyim sadece."

"Bir tek insanlar duyarlar bu sesi. Soluğu yoktur, ayakları yoktur fakat dolaşır her  Birimizi" Bu bilmeceyi asla duymamıştım ve bana çok anlamsız gelmişti. Neydi bu böyle şaka mı? Yaşlı kadın düşünmem gerekliğini söyledi ve ben o gün o bilmecenin cevabını bulamadım. Eve döndüğümde anneme ve babama bunun ne olduğunu sordum fakat onların da bir fikri yoktu. Bütün gece bu bilmeceyi düşündüm, aklıma bir cevap geldi. Doğru olup olmadığım bilmiyordum fakat okul yolunda bu deli kadına cevap olarak verecek bir şeyim vardı Buluştuğumuzda cevabı bulup bulamadığımı merak ediyor ve meraklı gözlerle bana bakıyordu.