Ey ölüm
-Ki her daim kalbimle gördüm-
Bu köhnemiş kapıyla bu titrek uykuya
Kaç defa bir tufan olup da uğradın
-Oysa çoktan ıskalamış ve bırakmıştın
Bir tenden geçmiş olmayı
Ama bir terden geçememiş olmayı-
Her geçen gün öldürüyorsun dehlizlerinde umudu
Zaman en tehlikeli silahınmış senin
Ve umut en masum failin
Ya gerçekten hiç bulunmadın burada
Ya gaipten bir eşikte çokça bekledin
Şimdi pusuların bile tek nefesken senin
Hükümlerin kılıçtan da keskin
Açtığın izleri kapatma sakın
-Ki hatırlatsın kendisini-