AYLİN TAMAKAN NERGİZ – YOLCULUK

ne gülecek kadar coşkulu

ne ağlayacak kadar hüzünlü

dağlarını dizi dizi geçirdiğim

heybetiyle dimdik olan boynum

kendi içinde buruk şimdi

ağaçlarını yüreğime taşıdım

kökleri damarlarımı yırtarak

volta atar durur içimde

dallarına bağladım umutlarımı

göbek bağımda filizlendirdim

kanımın karasıyla suladım

seyyar bir yara bu

dönüp dolaşıp

kürkçü dükkanına dönen tilki misali

bir müebbet mahkumudur

gurbet içinde gurbet…