hırpalanmış yüzümde saklı duran
anlatacaklarım vardı sana
ısıran gülüşünle
kanardı tenim
sızlayan yaramdı bakışların
duyduğum seslerin rengi yok
harflerin dilsiz özlemiyim
sen en çok bende güzeldin
gözlerim gözlerine gök gibi bakardı
uçurtmaları salardım kirpiklerinde
karardı güneşin rengi
ölür gibi solmuşluğum bundan
şimdi mutluluğa baka baka
hasreti boğuyorum
sessizce çürüyorum
mavi göğün altında
sızım sızım yağmur yağarken sokağına
aşkınla şairler tanımış bu şiir sana
bir selam yolla
belki umut senden yakındır bana