Yeni odamdayım. Masamın tam karşısında bembeyaz bir duvar var. Sağ arka tarafımda kalan pencerenin pervazında bir kuşun ötüşü eşlik ediyor bana. Dışarıya karşı kapadım tüm kapılarımı. En ufak bir sızıntıya karşı bertarafım şimdi. Biliyorum ve görüyorum çoğunlukla. İnsanlar böyle işte. Gör ama gördüğünü anlamasınlar. Bil ama bildiğini sezmesinler. Her şey iyi merak etme. Her şey değişiyor, dönüşüyor, başkalaşıyor. Ne yazsam ne söylesem faydasız. Gözlerimi eğleyecek bir şeyler arıyorum. Masanın sol tarafında kalan çekmeceleri karıştırıyorum tek tek. İlk çekmeceden kayısılar çıkıyor. Mis kokulu sulu sulu bir kayısıyı ellerim ister istemez dudaklarımla buluşturuyor. Bir ısırık sonrası kayıveriyor ellerim arasından, tok bir ses eşliğinde yuvarlanarak, kapının ardında son buluyor yolculuğu. Hızlıca ikinci çekmeceyi…