Almanya’nın Türkiye’den işçi istediği yıllardı. Babam ile Halil amcam gitmek için birlikte müracaat etmişlerdi. Bir süre sonra amcam Halil’in istek kâğıdı çıkmış babamınki ise çıkmamıştı… Babam, istek kâğıdına olumsuz cevap gelişine üzülmüş Halil amcam ise istek kâğıdının çıktığına üzülmüştü. Çünkü amcam “Ben gurbet ele gidemem ölsem de kalsam da köyümde kalırım ” diyerek Almanya’ya gitmekten son anda vazgeçmişti. Amcamın gitmek istemeyişi üzerine babam Halil amcama gidip “madem gitmiyorsun, istek kâğıdını bana ver de yerine ben gideyim bari” demişti (O dönemler istek kâğıdı çıkan birisi gitmediği zaman yerine bir başkası gidebiliyordu) ama amcam vermem diyerek Nuh demiş peygamber dememişti… Halil amcamın bu istemez tutumuna karşı babam üzülmüş haliyle ve bir süre…

Almanya’nın daveti üzerine Türkiye’den 1960’lı yıllarda işçi olarak Almanya’ya gelen ilk kuşak emekçilerimizdeki yaprak dökümü devam ediyor… İlk nesil emekçilerimizden Bingöl’ lü Nuri Yıldız amcamızı da kaybettik. Nuri amca uzun yıllar sanayide işçi olarak çalıştıktan sonra emekliye ayrılmıştı. Bu süreç içinde çeşitli sağlık sorunlarıyla da boğuşan Nuri amca artık bu sorunların ağırlığını taşıyamayınca aramızdan ayrıldı… Nuri amca çalışkan bir emekçi olduğu kadar toplumsal mücadeleye de duyarlı ve her zaman tereddütsüz yanımızda yer alan kıymetli bir büyüğümüzdü. Nuri amcayı, ömrünü sığdırdığı seksen dört yaşında kaybettik. Şairin dediği gibi yine de her ölüm erken ölümdür. Çünkü hangi yaşta olursa olsun ölüm ve kayıp insana acı verir… Biliyoruz, onu bir daha göremeyeceğiz artık.…