ZEYNEP AKKAPTAN – BENDE BİR SEN KALDI

İçinde bulunduğum hüsranın bana yazdırdıklarısın sen,

Reddettiğim hislerim, kurduğum bütün oyunbozan hayatların eserisin sen.

Sen beni bir diriltip ertesi gün öldüren,

Kelimelerin yetinmeyi bilemediği mısralarımsın.

Bin bir sabahsız aydınlığım, kalbime gömdüğüm en hakikatli yeminimsin.

Gel gör ki bende bir sen kaldı,

Kırk yıllık ressamın ellerindeki nasırlar gibi hatırasın geleceğime.

Emeğimin tek yarası sensin içimde.

Bir söz kaldı dilimde, uzanamadı sana cümlelerim.

Sana yazdıklarım cümlelerden kaçmak ister gibi hecelere çevirdiler kendilerini.

Ağır geldi dilimden sana sarf edilenler, bütün tezgahlara.

Omuzlarıma yükledim tüm dünyayı, damla damla vicdansızlıklar dilimden aktı.

Ne bir yudum su ne de kaz tüyünden bir öğle uykusu senin huzurun,

Sen öyle bir huzursuzluksun ki kuş olsam uçamam,

Balık olsam denizi aşamam.

Gözlerime sığdırdığım bir ömürlük yüreği görebilmeni dilerdim.

Dilemeye ne dualar dilerdim ben,

kabul olmayacağını bildiğim gizli hülyalar basardım kaya gibi yüreğime.

Hissetmezdi uçan kuşlar, yüzen balıklar gözyaşlarımı.

Bir sen bil diye açtığım sayfaları.

Gel gör bendeki seni, kifayetsizliğin en hakkaniyetli mısrası,

Gel gör bendeki seni, içim içime sığmazsın.