ZEYNEP AKKAPTAN – KIŞ GÜLLERİ
Aynanın karşısında kim bu fısır fısır beni izleyen, Kim bu yüreğime bir kuru gül bırakan? Adını sayıkladığım hiç kimse benden
DevamAynanın karşısında kim bu fısır fısır beni izleyen, Kim bu yüreğime bir kuru gül bırakan? Adını sayıkladığım hiç kimse benden
DevamYorgun ve dalgınım, yorgun ve dalgın bir kadının hırçınlığındayım. Buradan bakınca ötekiler hep küçülür. Ufuk çizgisi içime döndükçe büyür, koruma
DevamNe acımasızsınız, Aynada gördüğüm En güzel kadını kırdınız. İçindeki kız çocuğunu kırmızı kurdelesiyle görmemiş miydiniz? Al yanaklı gülüşü ne tatlıydı,
DevamEski bir biblo gibi kilere kaldırılmış hayatlar. Dirilmeyi bekleyen hep bedenden fazlasıydı. Hüzün bir mısradan çoğalttı hepimizi. İnsan şapkasını önüne
DevamYurdumun bu verimli topraklarının ilk bereketidir kadın. Bir elinde çocuk, bir elinde adamı tutan öncül bereket, tüm dünyanın kahrı ile
DevamHayat bizi öyle savurmuş ki yabancı olmuşuz, en çok da kendimize. Satırları yazarken, lafı ağzımızdan çalmış biri. Garip kalmışız, ötemiz
DevamYalnızlık eşyalarla paylaşılır mıydı, baktığım kahve fincanı da en az benim kadar yalnız olmaz mı? Mesela duvarda asılı duran tüfeği
Devamİçinde bulunduğum hüsranın bana yazdırdıklarısın sen, Reddettiğim hislerim, kurduğum bütün oyunbozan hayatların eserisin sen. Sen beni bir diriltip ertesi gün
Devam